نوع مقاله : مروری

نویسنده

• قباد منصوربخت

استادیار گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

ادویه عمده‌ترین محصول کشاورزی صادراتی شرق به غرب تا قبل از رنسانس به شمار می‌‎آمد. اما با تحولات گستردۀ عصر رنسانس در مبانی فنّی تولید و رشد روزافزون محصولات و مصنوعات اروپایی به ماورای اروپا و افزایش تقاضای غرب نسبت به محصولات مختلف کشاورزی، جوامع شرقی برای تأمین هزینۀ واردات کالاهای مصرفی و سرمایه‌گذاری‌های مختلف، راهی جز افزایش تولیدات کشاورزی از طریق انتقال از کشاورزی معیشتی به تجاری نداشتند. یافته‌های این تحقیق نشان می‌‎دهد که ایران در دورۀ قاجاریه نیز به ویژه از عصر ناصری به بعد، نخستین مراحل کشاورزی تجاری را آغاز و در انتهای آن دوره به توفیقات مهمی دست یافت و مسیری منطقی را در نوسازی پیشه کرد. اما با ظهور عوامل دیگری، این مسیر تغییر کرد و فرآیند نوسازی ایران به مجرای دیگری افتاد.

عنوان مقاله [English]

Agricultural Trade in Qajar period

چکیده [English]

Spice was considered a major agricultural product exported from the East to the west before the Renaissance. However, with the extensive developments in technical principles of production and increasing growth of European products and artifacts beyond Europe and increased demand of the west for different agricultural products in the Renaissance, Eastern communities had no choice but to increase the amount of agricultural products through changing subsistence farming to commercial agriculture in order to provide cost of consumer goods imports and different investment. The findings of this research indicate that Iran in Qajar period, especially after age of nassery, began the first stages of commercial agriculture and at the end of the period achieved significant success and adopted a Logical path in modernizing. But this direction changed out of the emergence of other factors; so modernization process in Iran was diverted to another route.

کلیدواژه‌ها [English]

• Foreign Trade
• Money out of the country
• Agricultural Trade
• Silk
• Cotton
• Rice
• opium