علی‌محمد ولوی؛ صفورا برومند
دوره 2، شماره 3 ، اسفند 1388، ، صفحه 131-152
چکیده
مسیحیان از بزرگ‌ترین اقلیت‌های دینی در دورۀ ساسانی به شمار می‌رفتند. با توجه به این که حکومت ساسانی بر بن‌مایه‌های آیین زردشتی استوار بود، مناسبات دربار ساسانی با مسیحیان، از جمله مباحث درخور توجه ...
بیشتر
مسیحیان از بزرگ‌ترین اقلیت‌های دینی در دورۀ ساسانی به شمار می‌رفتند. با توجه به این که حکومت ساسانی بر بن‌مایه‌های آیین زردشتی استوار بود، مناسبات دربار ساسانی با مسیحیان، از جمله مباحث درخور توجه در دوران مورد نظر، به شمار میرود که در مطالعات تاریخی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. از اینرو، در پژوهش حاضر، ضمن مروری مختصر بر چگونگی ورود مسیحیت به ایران در دورۀ اشکانی و گسترش آن در عصر ساسانی، سیاست حکمرانان ساسانی در مناسبات با مسیحیان ایران، بررسی میشود. بخش دیگری از این پژوهش به رسمیت یافتن مسیحیت در امپراتوری روم، استقلال کلیسای ایران از ساختار کلیسای روم، چگونگی اختلافات داخلی مسیحیان تا پایان دورۀ ساسانی و تأثیر این رخدادها بر مناسبات دربار ساسانی با مسیحیان ایران، اختصاص دارد. در تدوین این نوشتار، علاوه بر مطالعه گزارشهای وقایعنگاران سریانی و مسیحی قرون اولیه میلادی، چگونگی توصیف مناسبات دربار ساسانی با مسیحیان در آثار مورخان و نویسندگان مسلمان، مورد توجه قرار گرفتهاست. روش مورد استفاده در این پژوهش تاریخی، تحلیل دادههای جمعآوری شده از منابع مکتوب با رویکردی توصیفی ـ تحلیلی است.
