%0 Journal Article %T کارکرد ازدواج‌های سیاسی در تنظیم روابط حکومت‌های متقارن از قرن 7-4ق (با تکیه بر تواریخ عمومی) %J مجله علمی و پژوهشی تاریخ ایران %I انتشارات دانشگاه شهید بهشتی %Z 2008-7357 %A قربان نژاد, پریسا %A پات, فریبا %D 2021 %\ 08/23/2021 %V 14 %N 1 %P 25-44 %! کارکرد ازدواج‌های سیاسی در تنظیم روابط حکومت‌های متقارن از قرن 7-4ق (با تکیه بر تواریخ عمومی) %K ازدواج سیاسی %K خلفای عباسی %K بویهیان %K سلجوقیان %K غزنویان %K قراخانیان %R 10.52547/irhj.14.1.25 %X  ازدواج سیاسی پیوندی مصلحتی میان خاندان­های حکومتگر بود و راهکاری مؤثر برای دستیابی به اهداف مهم حکومتی محسوب می­شد. این نوع ازدواج از قرن چهارم­ به بعد، همزمان با شکل­گیری و توسعة حکومت­های نیمه­مستقل در ایران، رواج بیشتری یافت. حاکمان که نیازمند برقراری روابط مسالمت­آمیز و بهره­برداری از موقعیت­های پیش­رو بودند، در حل معادلات پیچیدة سیاسی از آن استفاده می­کردند. تاکنون دربارة کارکرد ازدواج­های سیاسی در تنظیم روابط حکومت­ها از قرن چهارم تا هفتم قمری پژوهشی منسجم و موضوعی، به­ویژه مبتنی بر تواریخ عمومی، انجام نشده است. یافته­ها نشان می­دهد برخی از خلفای عباسی، حکومت های نیمه­مستقل آل ­بویه، غزنویان، سلجوقیان، قراخانیان و برخی از حکومت­های محلی بیشترین بهره­برداری را از آن داشته­اند. حکومت­ها معمولاً برای حفظ موقعیت خود، مقابله با دشمن، تعمیق دوستی، صلح و امنیت، گسترش قلمرو و به ­­ندرت برای تهدید و تحقیر پیوند زناشویی برقرار می­ نمودند. کارکرد عمدة این ازدواج­ها تسهیل، تضمین و تکمیل توافقات بود و گاه تنها راه­حل محسوب می­شد. مقالة حاضر با روش توصیفی و تحلیلی به تبیین مصادیق ازدواج سیاسی در تنظیم روابط حکومت­ها خواهد پرداخت. %U https://irhj.sbu.ac.ir/article_101554_c94919707df113c37f1e755e06098025.pdf