کارکرد انجمن تبلیغی کلیسا در عصر قاجار: موانع و راهکارها

نوع مقاله : مروری

نویسنده

استادیار گروه تاریخ دانشگاه یزد

چکیده

به دنبال ظهور نخستین کانون‌های مسیحیت پروتستان در انگلیس (اواخر سدۀ هجده میلادی)، انجمن تبلیغ در آفریقا و شرق (1799 م / 1214 ق) نیز که بعدها به انجمن تبلیغی کلیسا تغییر نام داد (1812 م/1227 ق) ابراز وجود نمود. این انجمن گرچه از دیگر هیأت‌های مسیحی فعال در ایران سدۀ نوزدهم میلادی کار خود را دیرتر آغاز کرد؛ اما در تناسبی میان حیطۀ تبلیغی آن در جنوب ایران با گسترۀ نفوذ سیاسی انگلیس و نیز بهره‌گیری از تجارب سایر انجمن‌ها در اولویت بر ارائۀ خدمات آموزشی و درمانی تا پیروزی انقلاب اسلامی به یکی از دو قطب معتبر مسیحیت پروتستان شهرت یافت. در این بین، مبلغان انجمن ضمن استفاده از حمایت سیاسی دولت متبوع خود و نیز عقب‌ماندگی ایران در عرصۀ تعلیم و تربیت و پزشکی، راهکارهای متنوعی را در جلب مشروعیت اجتماعی به آزمون گذاردند. چنانکه مقاله حاضر بر آن است تا ضمن واکاوی در عوامل موفقیت و نیز موانع موجود در تحقق انتظارات آنها، کارکرد این انجمن در عصر قاجار و خاصه تا انقلاب مشروطیت را به بحث گذارد. این پژوهش با بهره گرفتن از روش تحقیق در تحلیل تاریخی، انجام گرفته‌است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Workings of the Church Missionary Society in Qajar Era: Obstacles and Strategies

چکیده [English]

Following the emergence of the first centers of Protestant Christianity in England (late eighteenth century AD), Advertising Association in Africa and East (1799 CE / 1214 AH) – which was later to be called the Church Missionary Society (1812 CE / 1227 AH) – came into existence. Despite its rather late emergence by comparison with the other Christian bodies active in the nineteenth-century Iran, this association turned out well and popular as one of the two major pillars of the Protestant Church until the Islamic Revolution of Iran. It owed this success not only to the domain of its propaganda in Iran within the political influence of the imperial Britain but also to the benefit it took from the experiences of other communities which prioritized educational and health services. In the meantime, the Association’s missionaries – who benefited from the political support of the state to which they belonged as well as Iran’s backwardness in terms of education and health – put a variety of ways and means to the test in order to gain social legitimacy. To discuss the workings of the Church Missionary Society in Qajar Era, particularly until the Constitutionalists’ Revolution of Iran, the present article aims to analyze not only the keys but also the barriers to the success of such an association. This research is carried out by means of the historical analysis method.
 

 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Qajarids
  • Advertising Association of Churches
  • the Christian Association of Evangelicals