شهرام یوسفی فر؛ محمد کشاورز؛ محمد مهدی مرادی خلج
چکیده
شاهســو نها در دوره قاجاریه یکی از بزر گترین اتحادی ههای ایلی ایران بودند که بخش وســیعی از مراتع قشلاقی خود در دشت مغان را در خلال جنگهای ایران و روس از دست دادند و دامنه ترددشان به مراتع دشت مغان(قشلاق) ...
بیشتر
شاهســو نها در دوره قاجاریه یکی از بزر گترین اتحادی ههای ایلی ایران بودند که بخش وســیعی از مراتع قشلاقی خود در دشت مغان را در خلال جنگهای ایران و روس از دست دادند و دامنه ترددشان به مراتع دشت مغان(قشلاق) و دامن ههای کوه سبلان (ییلاق) محدود شد. با اجرای طرح اســکان اجباری در دوره رضاشاه، بســیاری از شاهسونها در دشت مغان اسکان یافتند. این پژوهش داده بنیاد براساس روش جمعآوری اطلاعات از کتابخانهها و مراکز آرشیوی و با روش توصیفی تحلیلی، بر آن است تا چگونگی اسکان طوایف شاهسون را در دشت مغان، اَرشق، مراتع ییلاقی سبلان و نواحی مجاور این مناطق تبیین کند. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که طرح واگذاری اراضی دولتی آذربایجان و اخذ تعهد از اشخاص، ایجاد کانالهای آبیاری، ایجاد پس تهای امنیه برای جلوگیری از تمرد عشایر، استقرار مأمورین اسکان در نواحی اسکا نداد هشده، سوزاندن ابزار کوچ نشینی، تأسیس مدارس فلاحتی، حذف مالیات عل فچر و وضع قوانین دامداری از عوامل اصلی اسکان شاهسونها در دشت مغان و نواحی مجاور بوده است.